“Bilirsin, canı sıkkın olduğunda günbatımı iyileştirir insanı…”
“Küçük Prens’in kendine itiraf edemediği şeyse bu gezegenden ayrılırken yirmi dört saatte bin dört yüz kırk gün batımı kaçıracağına yanıyor olmasıydı.!!!”
***
Küçük Prens coğrafyacıya :
“- Benim çiçeğim ölümlü dedi. Üstelik kendini dünyaya karşı savunmak için yalnızca dört tane dikeni var! Dahası ben onu orada yapayalnız bıraktım!”
***
Küçük Prens diğer güllere şöyle dedi :
“Hoşsunuz ama boşsunuz. Sizin için kimse ölmeyi göze alamaz. Elbette yoldan geçen biri sizi benim gülüme benzetebilir. Ama o kendi başına hepinizin toplamından daha değerli. Çünkü ben ona su verdim. Çünkü ben onu fanusun altına koyup korudum. Çünkü ben paravanla onu kolladım. Çünkü ben onun için tırtılları öldürdüm. Ben onun şikayet edişini, böbürlenişini ve hatta zaman zaman susmasını dinledim. Çünkü benim gülüm o.”
“Şimdi bakıyorum da zaten ben hiçbir şeyi doğru anlayamamışım.Onu konuştuklarıyla değil yaptıklarıyla yargılamalıydım. Kaçmamalıydım! O zavallı kurnazlıklarının ardında sakladığı yumuşacık kalbini görebilmeliydim. Ama ben onu sevmeyi bilemeyecek kadar gençtim o zamanlar…”
***
Çiçek :
“İnsanlar mı? Sanırım yalnızca altı veya yedi insan var. Onları da yıllar önce görmüştüm. Ama şimdi nerede olduklarını bilemiyorum. Çünkü rüzgarla oradan oraya savrulur onlar. Kökleri olmadığı için ne çok acı çekiyorlar!…”
***
Tilki :
– “Sen şu an benim için diğer yüz bin küçük çocuktan farklı değilsin. Ne benim sana ihtiyacım var ne senin bana. Ama eğer beni evcilleştirirsen birbirimize ihtiyaç duyarız. Benim için dünyada biricik olursun.”
Küçük Prens :
-“Sanırım anlıyorum. Bir çiçek beni evcilleştirdi…”
***
“İnsan ancak yüreğiyle baktığı zaman doğruyu görebilir…”
***
Tilki Küçük Prens’e :
” – Gülünü bunca değerli kılan uğrunda harcadığın zamandır. İnsanlar bu gerçeği unuttu. Ama sen asla unutmamalısın. Evcilleştirdiğin şeyden sonsuza dek sorumlu olursun. Gülünden sen sorumlusun… “
***
“Kederliydim, ama onlara yorgunum dedim…”
***
Tilki, Küçük Prens’e :
“Hep aynı saatte gelsen daha iyi olur. Söz gelimi öğleden sonra dörtte gelecek olsan ben saat üçte mutlu olmaya başlarım…”
Kodlama Günlükleri 